بررسی شمول قاعده فقهی نفی سبیل بر سلطه فرهنگی

یکی از قواعد فقهی دین مبین اسلام که از اصول حاکم بر سیاست روابط مسلمین با دیگر ملل است، قاعده «نفی سبیل» می باشد. دین اسلام برای پیروانش چنان اعتبار و عزتی قائل است که به هیچ وجه اجازه نمی دهد در روابط پیروانش با غیر مسلمین نشانه ای از علو و برتری آنها وجود داشته باشد. اطلاق این قاعده حاکی از آن است که سلطه و سبیل کفار در عالم تشریع و حجت و تکوین بر مسلمین نفی شده است. پذیرش نفی سلطه در عالم تکوین بدین معنا است که با اعتقاد و ایمان مسلمین به اصول و ارزش های غنی اسلام و التزام به آثار این ایمان، سلطه و قدرت روحی و معنوی کفار بر آنها منفی خواهد بود. بدون شک مهم ترین عنصری که می تواند باعث عزت و اقتدار و یا ذلت و سرافکندگی یک مکتب و ملت باشد، عنصر فرهنگ و میزان غنای فرهنگی آن است. اساساً فرهنگ به منزله جان و روح هر جامعه ای محسوب می شود و جوانب دیگر همچون سیاست و اقتصاد و... فرع بر آن است. جهان بینی ها، عقاید و آداب و رسوم و ارزش ها و نیز ساختارها و دستاوردهای تمدنی در حقیقت باطن و ظاهر فرهنگ و شأنی از آن محسوب می شوند. تمدن امروزی در معنای جامع خود، حامل مبانی فرهنگی اومانیستی و مادی با مختصاتی ویژه است که این مختصات و ویژگی های فرهنگی ناسازگار با فرهنگ دینی می باشند. در این پایان نامه برآنیم با روش توصیفی– تحلیلی، جلوه های حاکمیت فرهنگ کفر به معنای عمیق آن را در شرائط فعلی دنیا نشان دهیم و اثبات کنیم که اطلاق قاعده ی نفی سبیل، نفی سبیل فرهنگی را نیز در بر می گیرد. بنابراین در شرایط کنونی لازم است با آشنایی کامل با این دو فرهنگ و اعتقاد و عمل به دستورات مبین اسلام، فرهنگ کفر را در جامعه اسلامی از بین برده و زمینه هرگونه سیطره و سلطه کفار را از میان ببریم و بدین وسیله موجبات حفظ عزت و استقلال امت اسلامی را فراهم کنیم.